باسمه تعالی
امروز مدرسه حال و هوای دیگری دارد. از در مدرسه که وارد می شوی انتظار داری با جمعیت سرگردان بچه ها مواجه شوی که دنبال اتاقهای داوری خودشون می گردند. شاید انتظار داشته باشی بعضیهاشون هم فقط از سر ماجراجویی به مدرسه آمده باشند و الان توی زمین فوتبال مشغول شوت کردن باشند.
اما از هیچکدام اینها خبری نیست.
ساعت 9 صبح است . به محض ورود می فهمی وارد یک فضای کاملا آکادمیک و علمی شدی . بچه ها توی سالن همایش ها نشسته اند و افتتاحیه در حال برگزاری است.
اگر چه تعدادشون خیلی زیاد نیست ولی توجه و علاقه در آنها موج می زند. پس از تماشای فیلمی از شب مانی چهارشنبه گذشته و سخنرانی کوتاه ، مجری محل داوری گروههای مختلف را اعلام می کند . محل داوری گروه شیمی در آزمایشگاه شیمی - گروه فیزیک در آزمایشگاه فیزیک - گروه مکانیک در کلاس 210 و...
بی معطلی به سمت محل های تعیین شده حرکت می کنیم . در مسیر ، اطلاعیه هایی زمان بندی داوری هر کدام از پروژه ها را به تفکیک ، نمایش می دهد.
گروه کامپیوتر :
پروژه 1 : آقایان فلانی و فلانی از ساعت 9:30 الی 9:45
پروژه 2 : آقایان فلانی و فلانی و فلانی از ساعت 9:50 الی 10:05
و....
با اینکه بچه ها می توانستند قبل و بعد از داوری خودشان در اتاق محل داوری ننشینند ولی اکثر آنها از اول داوری نشسته اند تا فعالیت دوستانشان را نظاره کنند. شاید چیزهای بیشتری یاد بگیرند.
به اتاقهای مختلف سَرَک می کشی . انگار هیچ کس تورا نمی بیند. همه با جدیت مشغول انجام دادن کارهای خودشان هستند.: پروژه دارها ارائه می دهند. کاملاً جدی و مصمم انگار دفاع پایان نامه دانشگاهیشان است.
داورها هم بسیار قاطع برخورد می کنند. جوری که خدا خدا می کنی نوبت تو نرسد. و دلت به حال بچه ای که الان ارائه می دهد می سوزد.ولی از اشکالاتی که داوان به آنها اشاره می کنند ، خیلی چیز یاد می گیری.
دست و پایت می لرزد . نوبت توست. دوستت هم مثل خودت استرس دارد. آقایان ......... پروژه .......
اسمت خوانده می شود. با ترس و لرز بلند می شوی و می روی . به امید اینکه خوب بتوانی حرف بزنی . لب تاپ را وصل می کنی و فایل پاور پوینت را باز می کنی. با دوستت قرار گذاشتی که مباحث مکانیکی را که مسلطی تو بگویی و او در مورد الکترونیک و مدارهای پروژه توضیح دهد.
شروع می کنی .... بسم الله الرحمن الرحیم...
طبق زمان بندی ات هفت دقیقه توضیح می دهی . آرام - مسلط و کامل . و دوستت نیز ادامه می دهد.
حالا نوبت پاسخ به پرسشهاست. البته یکی از آقایان داور همان اواسط صحبتهایت برخی از سئوالهایش را مطرح کرد. اتفاقاً خوب هم شد. باعث شد چند مطلب کوچک که فراموش کرده بودی را به خاطر بیاوری و توضیح دهی ........ بالخره تمام شد . نفر بعد.
و تو با غرور میز داوری را ترک می کنی . غروری از جنس تحسین . نه تکبر . غروری برای اینکه کارت را به خوبی انجام دادی و راضی کننده بود . برای خودت
می توانی بروی - ولی می نشینی تا ببینی دیگر دوستانت چگونه دفاع می کنند. و تو یاد می گیری.
در کل 55 پروژه توسط 20 داور در گروههای مختلف داوری شدند و 98 دانش آموز در این داوری حضور داشتند . و تو یکی از آنها بودی و به خاطر این حضور به خود می بالی .
و سخت منتظر برگزاری سمینار پرشور سی و یکم.